Bez aranżu...

...no, może troszkę.

Czyli o tym, co zajmuje bagragę, gdy akurat nie rzuca okiem,
 na uczące się chodzić dziecko...

Tadam, werbelki, famfary i co tam jeszcze.

Przed Państwem... KREDENS !!! Mój wymarzony!!

Znaleziony w pewnej stodole, wyglądał nieciekawie pod warstwą kurzu i tych, no...
kury były, więc domyślcie się jakich dekoracji :)

 

 

Kiedyś w pracy Palec Opatrzności pchną rozmowę na tory "gustów i guścików" i omawiałyśmy właśnie moją inność...

 

"Mam w domu dwa emaliowane czajniczki - przyniosę Ci"

 

usłyszałam od Koleżanki.  Usłyszałam i zapomniała, aż do momentu kiedy J. nie powiedziała

"Mam coś dla Ciebie".

 

Miała to:

 

 
 

 

 

Powiem Wam, że gdy wyciągałam z reklamówki większy, siłą woli powstrzymywałam się od podskakiwania. W pracy wszak byłam. Wola ma do najszilniejszych nie należy, więc taniec Świętego Wita z pokrzykiwaniem w mym wykonaniu

 Dzieciaki mają zaliczony.

 Co bardziej lękliwe do teraz patrzą na mnie podejrzliwie...

 

 

 

 

I tu po raz kolejny okazało się, że czas robi swoje, a siła przyzwyczajenia jest wielka, bo gdy ze łzami w oczach wyciągałam SKARBY w domu, M. pokręcił tylko głową! Bez komentarza!!
Sukces wychowawczy mój wielki!!!

i na koniec

kotamapchającasiędodomu...

nie mogłąm się powstrzymać od pokazania Jej Wam :)

 

 

 

Kochane moje. Dziękuję, że mimo tego, że mnie tu mało, jeszcze o mnie pamiętacie!!

Ściskam Was serdecznie. Życzę tylko dobrych dni!!!

Wasza usychająca z tęsknoty

bagraga